Pierwsza część „Sagi rodu Forsyte'ów” to znakomite, bardzo szczegółowe charakterystyki postaci, składające się na obraz zamożnego angielskiego mieszczaństwa u schyłku XIX wieku. Osoby, które pojawiają się na kartach tej książki, trudno jednoznacznie ocenić – czasem budzą niechęć i gniew, innym razem sympatię i współczucie. Mistrzowsko operując słowem, autor opowiada przejmującą historię o ludziach zniewolonych przez sztywne zasady, które nie przewidują wyjątków, o złych decyzjach i ich smutnych konsekwencjach, o udawanym szczęściu i prawdziwym cierpieniu. Galsworthy kreśli nie tylko sylwetki konkretnych bohaterów, ale również zbiorowy portret osób wyznających określoną filozofię. Okazuje się, że ród Forsyte'ów nie ma w sobie nic wyjątkowego – tacy ludzie, jak oni, stanowią sporą część mieszkańców wiktoriańskiej Anglii, a tym, co łączy ich wszystkich, nie jest pokrewieństwo czy powinowactwo, ale sposób patrzenia na świat i postępowania – skrajny pragmatyzm, upór, dbałość o pozory, a przede wszystkim silne poczucie własności, nieograniczające się do dóbr materialnych. Czy taka postawa przeszła do historii? A może w każdym z nas tkwi coś z Forsyte'a? „Posiadacz” przedstawia dobrze znany konflikt między podpowiedziami rozumu i żądaniami serca, między obowiązkiem wobec społeczeństwa i wiernością wobec siebie. Wykorzystując ten ponadczasowy temat, John Galsworthy stworzył powieść, która budzi emocje, skłania do refleksji, zapada w pamięć i zachęca do poznania dalszych losów bohaterów. Po taką literaturę zdecydowanie warto sięgać.