SOWA OPAC : Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Zagórzu Katalog księgozbioru

41340

Książka

W koszyku

oceń

(Wendyjska Winnica / Zofia Mąkosa ; 2)

Autor

Mąkosa Zofia Autor

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Dorośli

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

II wojna światowa (1939-1945) Kobieta Relacje międzyludzkie Prowincja Okupacja sowiecka Polski (1939-1941) PRL Zielona Góra (woj. lubuskie) Ziemie Odzyskane

Gatunek

Powieść obyczajowa Saga rodzinna

Wendyjska winnica. Winne miasto” to powieść o determinacji kobiet, rodzinnych więzach i sile miłości z powojennym obrazem Ziem Odzyskanych w tle. Sponiewierana wojną córka głównej bohaterki „Cierpkich gron”, Matylda, cudem przeżywa zimową ucieczkę z rodzinnej wsi i trafia do Grünbergu, który tuż po wojnie staje się Zieloną Górą. Czy uda jej się zapomnieć o koszmarze wojny? Ułożyć nowe życie, odnaleźć miłość i wiarę w lepsze jutro? Na tle przenikających się kultur i narodowości - Niemców, Polaków, Rosjan - ukazany jest dramat człowieka w czasach naznaczonych wojną i konfliktem, kiedy trudno ocenić, kto jest wrogiem a kto przyjacielem.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Zagórz Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Recenzje:

Cykl "Wendyjska winnica" to epicka opowieść o rodzinie, kultywowaniu tradycji, determinacji kobiet, życiu na pograniczu niemiecko - polskim w przeddzień i w czasie II wojny światowej, a także o ciężkich latach tuż powojennych w Zielonej Górze.
Autorka w swej dylogii / nie wiem, czy będą dalsze tomy/ pięknie opisuje świat, którego rzeczywistość wcale nie jest piękna. Jest to świat różnych kultur i narodowości - Polaków, (...) Niemców i Rosjan. Ale najważniejszym jest w tym wszystkim człowiek, który został naznaczony wojną a potem koszmarem lat powojennych, w których pytanie - Kto jest wrogiem a kto przyjacielem ? -stało się rzeczą najważniejszą.
Cz. II WINNE MIASTO - to przede wszystkim losy Matyldy, córki Marty, która po śmierci rodziców opuszcza rodzinną wieś Chwalim, uratowana przez rosyjskiego żołnierza, staje się jego "własnością". Zhańbionej dziewczynie udaje się uciec od oprawcy wyzwoliciela i znajduje schronienie oraz pomoc w zakonie Elżbietanek. Dalej losy prowadzą ją do Zielonej Góry, miasta z winnicami, które przypominają bohaterce winnicę matki.
Wydaje się, że koniec wojny i koszmar nieludzkich czasów minął. Jakże błędne rozumowanie. Dopiero teraz przed Matyldą otwierają się niewiadome czasy. Dziewczyna z racji swego pochodzenia jest dla otoczenia odmieńcem - luteranka, niemieckie po ojcu nazwisko i do tego Wendyjka po matce. Polka? Niemka? Kiedyś była zafascynowana ideami Hitlera, póki nie poznała okrucieństwa wojny. A do tego teraz Niemców przymusowo deportuje się. Matylda musi odnaleźć samą siebie i też musi się odnaleźć w nowej powojennej rzeczywistości Zielonej Góry, gdzie rzucił ją los .
Jak poradzi sobie Matylda po tak ciężkich przeżyciach? Zostanie czy wyjedzie do Niemiec, gdzie ma dalszą rodzinę, a tutaj w Polsce musi ukrywać swą tożsamość?
I choć wojna się skończyła , to wcale nie nastały sielskie czasy. Trudno zaufać drugiemu człowiekowi.
Podobnie jak w cz. I autorka ubarwia fabułę licznymi opisami, tym razem Zielonej Góry, miasta wcześniej należącego do Prus, później do III Rzeszy, a po wojnie zostaje polskim miastem Ziem Odzyskanych. Malując słowem powojenny obraz tegoż miasta autorka oparła się na materiale faktograficznym, jak : fotografie, opowieści osiedleńców, kroniki filmowe czy archiwalia. Dużo tez jest o winiarstwie. Bohaterka powieści Matylda, zwana Tilą, znajduje pracę początkowo na plantacji winorośli na Winnym Wzgórzu, tak bardzo przypominającej jej rodzinną plantację w Chwalimiu, a potem pracuje na różnych stanowiskach w Wytwórni Win Musujących.
I znów opowiadając o pracy swej bohaterki autorka posługuje się oryginalną faktografią . To bardzo wzbogaca wartość powieści.
Często w recenzjach podkreśla się , że słowo "winne" nie tyczy tylko miasta i produkcji wina. Słowo to ma też drugie znaczenie i chyba bardziej zasadnicze, a mianowicie - każda z występujących nacji ma na sumieniu swoje winy i Niemcy, i Rosjanie , i Polacy.
Bohaterowie powieści próbują rozwiązywać swoje moralne dylematy w powojennej szarości dnia, w czasach niezwykle trudnych, w których ludzie często utracili człowieczeństwo i zrozumienie innych.
Autorka porusza też trudny temat podporządkowania się Polaków , za cenę życia, władzy. Władzy często okrutnej w stosunku do swych obywateli.
Jest to też powieść o kobietach i tych kobiecych bohaterek jest w powieści sporo, o kobietach silnych, radzących sobie z zesłanym losem.
Powieść wciąga od pierwszej strony i fabułą, i opisami, które w sugestywny i plastyczny sposób wodzą czytelnika po powojennej Zielonej Górze, zielonych winnicach, ale tez po pokoiku Matyldy, cierpiącej, jak wielu, chłód i głód.
Bo codzienne życie Ziem Odzyskanych to walka o przetrwanie, walka z grabieżami, gwałtami a nawet zabójstwami. To walka z totalnym bezprawiem, z tymi, którzy nie cofną się przed niczym, bo koniec wojny jest dla nich okazją do łamania wszelkich granic.
POLECAM tę traumatyczną, choć piękną historię o deformacji, poszukiwaniu swej tożsamości, o lękach i obawach, jak przeżyć następny dzień.
Zakończenie powieści trochę mnie zaskoczyło, decyzja Matyldy też.
Ale wydaje się, że takie otwarte niedopowiedzenie może sugerować kolejną część cyklu. Czekam więc z niecierpliwością.