Streszczenie: Obszar Morza Czarnego, podobnie zresztą jak Bałtyku, stanowi doskonałą ilustrację sposobu, w jaki kraje będące jeszcze do niedawna częścią byłego Związku Radzieckiego, pokonują obecnie w sposób godny podziwu dziesięciolecia rozdarcia między Wschodem a Zachodem. Chociaż region Morza Czarnego jest wciąż poznaczony bliznami bolesnej przeszłości, jest również na najlepszej drodze, by rozbrzmieć bogatą polifonią głosów i stać się krajobrazem pełnym najrozmaitszych form ekspresji. Podobnie jak wówczas, gdy przyglądaliśmy się zjawisku znikających przestrzeni Europy, także teraz - gdy stawiamy pytanie o przestrzenie, które dopiero manifestują swe istnienie - poprosiliśmy najlepszych pisarzy, związanych z obszarem Morza Czarnego, by opowiedzieli nam swoje historie. Historie o miejscach z ich marzeń i wspomnień, ale i tych, które już teraz noszą znamiona przyszłości. O miejscach szczególnie ważnych oraz takich, które wywołują zachwyt, zdumienie czy odrazę. Potencjał tego projektu i zysk, jaki przynosi on naszej wyobraźni, są ogromne. Już od czasów Herdota w basenie Pontus Euxinus, Gościnnego Morza, osiedlały się niezliczone ludy: Sarmaci i Goci, Chazarowie, Mongołowie, Tatarzy i Turcy, a wszyscy oni nie przestają inspirować wyobraźni pisarzy. Powstają związane z dziedzictwem i kulturą tych ludów współczesne mitologie, powieści i poezja, nie słabnie także praca badawcza i naukowa. Ogromne, a jednocześnie płytkie morze zdaje się obejmować te szerokie i wartkie prądy - jedne płynące na wschód, inne za zachód - i odzwierciedlać ich układ dzięki swym pięciu deltom, szerokim plażom, licznym portom i miastom znaczącym jego granice. W kilku miejscach wybrzeże zostało poddane znacznym zmianom w myśl współczesnej, często agresywnej architektury. Wiele ulic, budynków, miast i krajobrazów przeszło całkowite przeobrażenie. Najbardziej jednak wstrząsają nimi niepokoje i zatargi nieprzestające nękające krajów byłego ZSRR: konflikt między Gruzją a Abchazją w 1992 roku, tarcia między Rosją a Ukrainą dotyczące okrętów wojennych na Krymie. Zebraliśmy więc w tej książce głosy z samego Czarnomorza: Turcji, Gruzji, Rosji, Ukrainy, Bułgarii i Rumunii, ale także poprosiliśmy, by swoim spojrzeniem podzieli się i sąsiedzi z Mołdawii, Armenii i Grecji oraz autorzy z Polski i Niemiec. Tak jak w Znikającej Europie mieli oni wolną rękę w wyborze gatunku. Powstały wspomnienia z dzieciństwa, zapisy snów albo utopijne scenariusze - wszystkie łączy jednak poetycka zdolność rzucenia światła na Morze Czarne.